Kör Yazgı Şiiri - Fırat Yetiş

Sevdası kara;
Kavuşması ötelenmiş ,
kör yazgıdır aşk hayatımda.
Gittin!
Şehrin kalbine indi ayrılık.
Bütün sokaklar mateme boyandı.
Caddelere sığmadı sensizlik.
Bulutlar, pervasız veda’na ağladı.
İçim kan revan.
Dualar nefesimde k’avlanır mütemadiyen.
Hüzünleri ısıran rüzgâr vurur yüz çizgilerime.
Haykırdım sevgili ,
avaz avaz kimsesizliğin tınısını.
Oysa gün yüzü görmemiş tebessümleri mi bırakmıştım avuçlarına.
Bildiğim tüm günahlara inat,
Kaygısız , hesapsız!
Çocuk kalacaktım sarılışlarında;
Öylece saf, temiz ve üryan.

Düşünce ellerin ellerimden ,
Yanaklarıma akan katre değil; bildiğin umman.
s’avunmasız kaldı ;
içimde ki hüznü kuşanmış sevinçlerim.
Annemin gözyaşlarına saklandı gülüşlerim.
Ki ! ben Annemi hep ağlarken gördüm.
Umudumun çarkı kırılıyor!
Apaçık kaldı, dulda devingen yalnızlığım .
Martıların gözlerinden döktüm isyanımı,
aramızda ki ayrılık denizine.
Yosun yosun prangalandım!
Kuruttu, köz etti beni bu hicran.
Bir öpmelik ıslaklık kaldı dudak kıvrımlarımda.
Seğirt gül kokulu dudaklarını dudaklarıma;
tuzuna bansın çürüyen Şiirler ağzımda .

Her gece;
vakitsiz, yamalı düşler diktim
hüzün yumağı kirpiklerimden gök’yüzüne.
Salkım saçak kederler çöktü mesnetsiz gövdeme.
Hasret; vahasını arayan Bedevi gibi ;
Saç uçlarımdan gezinmeye başlar uzuvlarım da.
Salaş bir kabus tünedi virane akşamlarıma;
İrkildim , Sesim sesimde kesilene dek ağladım.
Vuslatın ciğerini dağladım.
Nafile olmadı!
Ayrılık ok’u yerini yurdunu hiç yadırgamadı.
Kanasa yaram ,
geçecek, belki dinecek sızısı.
Gel gör !
Senden bana kalan kahrolası hüzün sarısı.
Hiç kesilmedi hiç ;
müdavimi olduğum gönlümden,
göçünün ağrısı.

Ah nerede şimdi ?
Beni b’ağrına b’asan ömrümün yitik,
diz kanamalı yılları.
Omuzlarım taşımaz oldu gayrı bu telaşı.
Yoruldum ,
yokluğunun düş kırıklığı ile u’yandığım nöbetlere.
Sesini değdir hüzünlerime ,
Can kesilir pare pare .
Söylesene be Sevgili!
Zemheriden çıkmış dudaklarımla,
Kaç çığlığım düşmeli ayak uçlarına,
Daha kaç sefer ölmem gerekir ;
Adımızın ayrı söylendiği yol üstü masallarında.
Dilimin ucunda paslanmış ;
Kanatları kırık Kırlangıcın göçüdür,
senden sonra ki yılkı zaman.
Ne yana dönsem,
içimde üşüyen ateşin çığlığıdır sensizlik.
Yüzümün ayaza kesmiş suskunluğuyla;
hep mi ayrılık muştulanır,
acı ile yontulan kör yazgıma.