Kör Uyku Şiiri - Şair Karmoloji

Yedi düvelin salası okundu bir gece de, başıma
Sırtını dönmüş her bedenin hükmü bende, ceset
Yalnızlığıma elini uzatma;
Bir bıçak, dokunanı kesecek

Mahiyetim; olmayan hakkı arayan, ucube!
Kim demiş boşluğu kulaçladığımı!

Kırdınız duvarlarımı toz duman
Aramayın, ben enkaz altındayım
Bir moloza el sürmez acizler
Maddenin ötesini göremez kör beyinler
Yaftalarınızda çınlar çalgılar
Bestenizin kör uykusunda ölümü adımlayın
Merkezde duruyor elleriniz(!) öyle sanın
Küçük dünyanızın kabuğunu soymak mı?
Çok uğraştım

Şimdi önüme kilitler dizdiniz
Sanmayın o kapıların ardında ben varım
Çukurunu kendi tırnağı ile kazan, zavallılar
Rabbim yorulmaz ‘ol’ der hemen olur
Ateşin yolu hâlbuki ne zordur!