Kor uyanır geceler… Şiiri - Mehmet Aydemir

Kor uyanır geceler…

Bir gece düşün ki;
Bir başına yanıp,
Kor da kavrulup,
Bir başına düşünde kül olduğun...
Yara azar… Uslu durmaz,
Kanar...
Sevdiğin yoktur,
Kalakalırsın bir beden ve sen,
Öyle bir geceydi…
Hayra yorumlanmaz,
Rüya tabirlerine uymaz,
Görenin bile ağma olduğu,
Gözlere çekilmiş sanki mil,
Öyle bir geceydi…
Sessizlik;
Hissettiğin sadece nabız,
Lakin korda sındır,
Beden değil can yanar,
Öyle bir geceydi…
Şimdi can suskun;
Can özlemler tarlasının haşatında,
Can paramparça,
Can uçarı firari,
Can uzaklar da, bedensiz
Öyle bir geceydi…
Kor dediğin; “Ne be gülüm”
Al koy yüreğime,
Koy ta derinlerime,
Tenime değse sönecek,
Öyle bir geceydi…
BİLSEN;
Bilebilsen can neye hasret,
Can neyin özleminde,
Can neden bu kadar suskun
Öyle bir geceydi…
Az önce Bağdat’ta görmüşler,
Görsen diyorlardı; gözleri alev topu,
Elleri kordan çubuklar,
Bir metre yanından geçerler yanıyor,
Sanki yeryüzünde bir güneş,
Öyle bir geceydi…
BİLSEN;
Bilebilsen can neye muhtaç,
Canan gelse; kalk dese diyordu
Gözlerinin içine bir baksa,
Bir çift söz söylese
Varın atın beni korların ta içine
Görelim kor mu yanar…
Can mı?
Öyle bir gecenin sabahıydı İŞTE!

Mehmet AYDEMİR 29.03.2016 07:39