Kör umutlar Şiiri - Zeynep Beşen

kelimeler yok !
sen varsın
ve ağlatıyorsun
içime akıyor gözlerim.

bir seni bilmiyorum
acıların hariç.
oysa ben seni,bilmek istemiştim hep.
ben istemedim senin olmadığını bu dünyayı
verdin ellerime yoklunu,
yakıyor beni yokluğun
en karanlık ayazlarıında.

hala anlamıyorum
seni bu denli koyu sevişimi
biliyorum dokunamayacak bakışlarımız
biliyorum kendimi bildiğim gibi işte

yokluğunu saldın bulaşıcı bir virüs gibi havaya
bana bulaşmasın diye sevgilim
kendimi boğuyorum
bu kadarmı hakettim diyorum seni

bu kadarmı yoksun ki bana
şekilden şekile bölüyorsun kavuşmaları
aklımı isyanlara sevkedip
kalbime olur olmaz sözler söyletme

kandır beni bir anlık ta olsa
gözlerime bak mesala
bir gün de gelicem de
bir gün mesela mahşer yerinde

gelicem de
bu sevdanın
hakkını vermek için
bekle de!
beklerim ben
kör umutlarla
hz vahşi gibi
bir gün sevebilirsin zannıyla
korkuyla
aşkla
hasretle
beklerim ben
sen de
gelirim de...