Kör-Topal Bir Aşk Şiiri - Umut Gül

Bir zamanlar bir aşk yaşandı
Bilinen zamanda bilinen bir mekanda
Ne kadın peri padişahının kızıydı
Nede erkek prens yada kraldı
Ne romanlara konu oldu nede filmlere
Çıkmadı iki sütuna gazete manşetlerinde
Nede boy-boy resimleri sosyete sütunlarında
Nede Leyla mecnun misali masallara sığdı
Sıradandı yaşandı ve bitti…

Acısı çok bir aşktı
Erkek topal bir dilenci
Kız ise gül satardı
Gözleri görmez
Kulakları zor duyardı

Bu aşkın önünde tek engel kızın görmeyen gözleri
Bir de adamın topal bacağıydı

Gel dediğinde gelemezdi
Öyle zor yürürdü ki
İki adımlık yolu bir günde giderdi

Kızsa kördü zaten
Göremedi adamın gözlerini
Ve de topal olan bacağını…
Ah bir görebilseydi
Anlayacaktı anlamasına

Beklemeyecekti gelmesini
Koşacaktı, topal sevdalısına

Adam düşe kalka
Kan ter içinde
Yaklaştığında
Kör aşığının yanına

Sarıldı gül satan kör kızın cansız bedenine
“Seni seviyorum “diye fısıldadı ağır işiten kulaklarına

sepetinde gülleri yayılmıştı caddeye
kör kızın kalbi artık atmıyordu
kırmızı ışıkta geçen lüks ota
tam gaz kaçıyordu

kimseler tanımadı
kimselerde acımadı
hiçbir gazeteye manşette olamadı
başlamadan bitiverdi
kör kızla.topal gencin yaşanmamış aşkları

ve topal adam bir gün; kör bir kuyuda bulundu...
elinde kırmızı güller...
yüzünde acı bir tebessümle...
...

(kimileri gerçekten görme engellidir, kimileri de baktığı halde göremez,)
18.11.2003)