Kör Sokaklara Bıraktım Kendimi

Kör sokaklara bıraktım kendimi,
Anılarıma isyan ettim..
Zaten anlamsız.....
Karanlık resmimi,
Köşebaşlarına astım,
Günahkar bedenimle birlikte...
Maviye yakın, çok yakın,
Hatta dibinde,
Azgın dalgaları bekliyerek,
En yücelerden,
Nehirlerin getirip,
Maviye teslim ettiği,
Rüzgar kırığı dallarla,
Acımasızca,
Haşince,
Gaddarca,
Vucudumu yaralayıp,
Vurup sularını,
Üzerime,
Tuzuyla,
Yakmasını istiyorum......
Pişmekle geçsin belirsiz zaman diliminde...
Çabuk geçmesin zaman,
Akıp giderek....
En içlerime işlesin,
Yaksın.....
Sonra;
Acımasız dalgaların içinde,
Yüzen,
Sarı kantaron çiçekleri,
Hafızama yer eden yıkılmışlıkların izlerini yok etsin...
Süngerlerle kaplansın tüm vucudum....
İçinde ki,
O mavinin saflığını,
Soğukluğunu hissederek,
Arınmakla geçsin zaman belirsiz bir süre....
Yavaş maviye dönsün rengim...
Sonra yeşile çalsın....
Baharın kokusunun,
Sinmesini istiyorum bedenime...
Yıdızlar mekan tutsun göğsümde...
Dilimde;
Sevda türküleri söylenmeye başlasın,
Yeniden,
Yeniden,
Mızrabım ses versin....
Kırmızı gül demet demet
Sevda degil bir alâmet,
Diyerek....

08 şubat2012 çarşamba
01:15