Kör şair Şiiri - Ahmet Cemil Atay

Kör şair
Sessiz gafil
Bir keman rıhtımında
Sallanan ruhun
Şehrin kalabalığında kaybolmuşluğun
Nerde o aşık olduğun
Nerde annenin ninnisi
Salkım taneleri
O eski ev
Ahşap salıncak
Virane ruhun
Var mıdır hiç
Özgürlüğün peşinde koşmuşluğun
Belirsiz mısralarında
Bir gece vakti yazılmış
Anlamsız mısralara konan
O zansız martının
Beyazımtıraklığında
Var mıdır uçmuşluğun
Köhne apartmanda
O karalanmış
17. şiire dokunmuşluğun
İstanbul mehtabına
Mahrem sokuluşun
Kayboldun mu
İstiklalin kalabalığında
Yalnızlığına
Uyandın mı hiç
O sevgilinin
O kahve hasadına
Katıldın mı
Sokak çalgıcılarına
Şıkırdadın mı
Emekli kemal beyin bozukluklarıyla
Simitçi oğlanın kirli ellerinde
Yedin mi en lezzetli simidi
En demli ayranlarla
Sıkıldın mı
Nefessiz kaldın mı
Şehrin ortasında
Var mıdır hiç
Özgürlüğün peşinde koşmuşluğun
Bir piyanonun
Akan dokunuşlarına
Sokulmuşluğun
Galata da ki balıkçıların oltalarında
Haliçteki balıkçıların ağlarına
Boğaz gerçekten masmavi mi diye
Sormuşluğun
Var mıdır
Eminönü’nde yeni caminin önünde
Şapşal güvercinlere
Yem atmışlığın
Yaşlı kadınların
Hoyratlığında
Bir kaçamak ecnebi bakışında
O kullanamadığın o eski makinenla
Deklanşöre basmışlığın
Var mıdır en güzel renklerinde
İstanbul’da yaşamışlığın
Hüzün mezesini
Keder kadehlerinde
Yudumlamışlığın
O şehrin o isimsiz çıplaklığında
Bir kirli pasajda
Bir ermeni çırağından
Bir nasihat almışlığın
Bir acı kahvenin telvesinde
O hep son cigaranı yakmışlığın
Var mıdır
Bir süslü lalenin koynundan
Bir kirli gülün soluğuna
Kaçmışlığın
Yoksa
Uyan yeniden Istanbul’a
Bu şehir
Bu şiir.