Başıma dar oldu bu koca dünya,
Nereye baksam kalabalıklar, arabalar,
Üstümüze üstümüze gelen dev binalar,
Başımı kaldırıyorum gökyüzüne bakmak için,
Nafile! Hiçbir şey göremeden ahh çekiyorum için için
Günlerce yürüdüm belki bir ormana,
Ya da bir yeşil ovaya varırım diye,
Gündüz gece hiç durmadan yol aldım,
Ama nafile! Tek gördüğüm asfalt yollar,
Tek karşılaştığım beton duvarlar,
Karınca gibi gidip gelen anlamsız insanlar...
Dünya çoktan olmuş koca bir yalan,
Her yerde sonu gelmeyen bir talan,
Cihandaki her malı mülkü gasp alan,
Koca kalabalıkları boş boş vaatlerle aldatan,
Her nesneyi, her canlıyı mal gibi alıp satan,
Milyonların emeği ile sefa süren bir avuç insan.
Durdum düşündüm, ne yapsam bilemedim
Nereye gitsem, nereye baksam şaşırdım kaldım,
Sonunda kendimi içimdeki denizlere saldım,
Gözlerimi, kulaklarımı her şeye kapadım.
Yansın dünya, yansın koca kentler,
Alt üst etsin her yeri depremler,
Artık duyamaz kimseyi bu kulaklar,
Artık göremez hiçbir şeyi bu gözler,
Kör sağırı oynamak gerek bu cihanda...
08.12.2020
Selami UtkanKayıt Tarihi : 8.12.2020 22:38:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!