Kör, sağır,dilsiz aşk Şiiri - Gölge Beyy

Gözlerini görmediğim bir güne açılsın istemezken göz kapaklarım,
Kulaklarım sesine böyle hasret kaldı.
Biliyorum, sana şiirler yazmak ahmaklık,
Hatta aptallık...
Ama engel olamıyorum içimdeki "sen"lere;
Seni anlatacak yeni yeni kelimeler arıyorum,
Ama bulamıyorum.
Sahi, sen bir kere olsun hissettin mi
Bendeki "sen"leri?

Sesine hasret, gözlerine vurgun geçti günlerim.
Seni sensiz yaşamaya mecbur kaldım.
Bazen nefes alamadım, bazen de sadece sustum.
Ama kendi içimde,
Seninle kocaman bir dünya kurdum.

Artık sen yoksun, sevgili.
Bir ben kaldım, bir de hayalin.
Hayalinle yaşadığım, kocaman bir dünyam var artık;
İçinde kelebekler uçuşan,
Rengârenk bir kartpostal gibi.

Öyle çok sevdim ki seni,
Ama duyuramadım sesimi.
Ne zaman dilime gelse aşk sözleri,
Yutkunup sustum.
Oysa içimdeki "sen"ler o kadar güzeldi ki...
Neden görmedin?
Neden duymadın?

Duyma artık, istemem.
Zaten ne zaman beni gördün ki?
Senin için yandığımı hiç görmedin.
Sen benim aldığım nefesken,
Ben senin için bir "hiç"tim.
Sen benim için ömürlükken,
Sen benim ömrümü bitirendin.

Şimdi söyle sevgili, bu aşk nasıl bir aşk?
Kör, sağır, dilsiz yaşanır mı aşk?
Sahi, hiç mi sevmedin beni?
Şimdi bu şiiri emanet ediyorum rüzgara
Saçlarında hissedersen ellerimi
Beni ara,
Ben hala bıraktığın yerde bekliyorum seni.