Kör Sağır Şiiri - Cemil Aytekin

Güzelliği görmez ses seda duymaz
Ne yazık bu adam kördür sağırdır
Kalp gözü kapalı olan insan da
Huzur bulamayan kördür sağırdır

İnsan kendine su bağlar durursa
Geçek değil yalan yere ağlar durursa
Her adımında çıkar sağlar durursa
Vicdan taşımayan kördür sağırdır

Bindiği dalı kesen elbet düşer
Pişmemiş yemeği yiyense şişer
Tembel yatar iken çalışkan dağ aşar
Aklın kullanmayan kördür sağırdır

Ölüme acımaz inanmaz aşka
Uzakken aşkına kavuşmak başka
Sevenler ayrılık çekmese keşke
Sevdayı çekmeyen kördür sağırdır

Vatansız göçmeni görmeyen gözler
Liderler oturmuş ediyor sözler
Küresel sömürü birbirin’ izler
Feryadı duymayan kördür sağırdır

İnsanlık halini yansıtır sanat
Sanatçı olanlar takarlar kanat
Ne güzel anlatır şu edebiyat
Biraz okumayan kördür sağırdır

Cemaat tarikat fanatik yapar
Özgür olamayan yolundan sapar
Bencillik hastası kendine tapar
Dinleme bilmeyen kördür sağırdır

Gezmenin yararı bilmektir elbet
Güzele koşanı tanır memleket
Demesinler Cemil bilmiyor kıymet
Ki değer bilmeyen kördür sağırdır