Her şey karmakarışık, gel de çöz bunu ey gönül;
Beklediğim de her neyse, beklemekten vazgeçmedim.
Öfkelendim kimi zaman, kimi zaman kırıldım,
Bu benliği bir kere de sen yıktın, haberin yok
İhtiyacım var bazı şeylere, yoksun olduğum,
Senden de öte bir şey bu, farklı bir şey;
Gelmeyecek hiçbir zaman, biliyorum;
Ama insan bu, umut ediyor işte, umutsuzca...
Yıkıldım, viran oldum, görmedin değil mi?
Görmek de değil gönül, belki de düşünmedin bile,
Anlatsam anlamaz kimse içimdeki şu kıyameti;
Sen de anlamayacaksın biliyorum.
İbrahim Özen 2
Kayıt Tarihi : 25.9.2023 18:59:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!