Kör Olsun Töre’niz. Şiiri - Ali Osman Yı ...

.
Bebekliğiydi Nazlı’nın,
Toz,toprak içinde yaşanan,
Hastalıklarla geçen günler,
Biraz büyüdüğünde Nazlı,
Bozkır sıcağında her gün,
Azık taşırdı tarlalara,
Eve dönünce de,tezek karar,
Halka yapıp,yapıştırır duvara.

Babasını gülen yüzünü,
Satıldığı gün görmüştü,
Gülen babasının gül yüzüne,
Bakmıştı son kez doyasıya,
Bir deste kağıt parçası,
Vermişler babasının eline,
Sayarken bir bir babası,
Kimine yüz,kimilerine bin,
Diyerek sayıyordu desteyi.
Nazlı bilmezdi para saymasını.

Kaç ay olmuştu şurasında,
Bir gün davarlarla birlikte,
Dönerken koca ocağına,
Kürelediler Nazlı’yı,Baba evine,
Adı çıkmıştı çünkü kahpeye.
Davar güderken bir gün,
Kocasının emmisi çullanıp,
Becerivermişti Nazlı’yı,
Davarların arasında.
Birde boş boğazlık ederek,
Deyivermiş evde karısına.

Kahpeye çıkmıştı Nazlı’nın adı,
Nazlı’nın namusu,göç etmişti,
Kocasının emmisinin uçkuruna,
Emminin suçu yoktu,kahpeydi,
Artık buralarda Nazlı’nın adı,
Törelere göre,temizlenmeli,
Kahpeye çıkan Nazlı’nın adı,.

En küçük kardeşine düştü,
Namus lekesini temizlemek,
Eline verdiler kara silahı,
Irmak yanına götürerek,
İnfaz edecek töre kararını,
Dayadı başına silahı düşünmeden,
Küçük kardeşi Nazlı’nın,
Bir el sıkıverdi acımadan,
Yuvarladı Irmağın azgın sularına,
Kendisini canı gibi seven,
Adı kahpeye çıkmış,
Gül yanaklı Nazlı Ablasını.