Kör Olmak Şiiri - Muharrem Abut

Hep bir bahaneyle başlar aşk.
Bazen bir roman, bazen bir şiir,
Bazen bir resimdir istenilen,
Sokulabilmektir bahane ona.
Dokunabilmeye atılan adım.
Bir tebessüm aramaktır yüzünde sevgilinin,
Ve bir manalı bakış;
Bulunursa aranılanlar karşıda,
Başlar amansız bir koşu.
Bazen sigarada bir nefes duman olur,
Bazen acılar yüklü bir şiir katarı,
Bazense bulut bulut boşanan gözyaşı.
Bir şey mutlaktır aşkta ancak;
Acı çekmek ve kaybolmak dehlizlerinde ümidin,
Kör karanlıklara ağıt misali naralar atmak.

Aşk imkânsızdır aslında.
Yada imkânsız olana tutulmak.
Aşk yoktur daha da aslı.
Aslı yoktur, Kerem yok.
Leyla serap, Mecnun deli.
Şirin nehir, Ferhat balık.
Yani aşk yok.
Sevmek yasak.
Ertelemek her şeyi,
Korkarak bir şeylerden.
Bir daha yakalayamayacağını bile bile,
Vazgeçmek ondan.
Yani kendinden,
Yarınlarından.
Umutlarından,
Tutunabilme gücünden hayata,
Hayatı yok saymak,
Yaşamayı yok,
Ve sonra yok olan şeyler için
Anlamsız yaşlar içinde boğulmak,
Kendi elinle kendi gözünü çıkarmak,
Kör olmak ondan başkasına.
Ama o yokken,
Ve yoktur da o zaten,
Yok, olan bir şeyler içindir çekilen çile.
Gerisi nafile.
Sen, çile,
Ben düştüm bile bile,
Sonrası hayat sana güle güle.
Güle güle umudum,
Güle güle unutmadığım,
Unutamadığım,
Ve unutmayacağım,
Seni unutmayacağım…