Kör olduk Şiiri - Mustafa Parlak

İhtiyardır güneş
indirir göz kapaklarını ilk akşamdan
söndürür ışığını evrenin
Yakar insancıklar
bin bir gece masallarındaki ışıklarını
şatafatlı evlerinin

Bir fanus içinde gibidir koca şehir
büyüleyicidir hüzmesi
yanarken lambaları evlerin.
Görünmez uzaklarda kalır
göz kamaştırıcı, ulaşılmaz
sönmek bilmeyen ışıkları evrenin

Bir anlıktık
gider ve söner fonus içinde
lümeni patlar,
yanan ışıkları evlerin.
Tüm gerçek! Çırılçıplak ortadadır
canlı şahittir gözler,
biri cenüpte biri şimal de yanar evrenin.

Görmüyor gözler
ne etsek boş
Kendi büyüsüne kapılmış herkes
kör olmuş
Bir döngüdür bu dünya döner
Bir derin uykuda alem(ler) uyurmuş.