Kör Olasın Demiyorum,Sana.

Yapayalnız kalmış gibiydim,
Dün yeryüzünde,
Ölüm kadar acımasızdı,yalnızlığım,
Kocaman bir kayanın dibinde yeşermiş,
Yaşam’ın kendisinden habersiz,
Yaşam’dan haberi olmayan,
Kır çiçeği gibiydim.
Güneş,güz ışıklarıyla ısıttığında beni,
Uyandı ruhum,açıldı gözlerim,
Ozan dizeleri gibi satırlarında,
Okuyunca seni,sözlerini,
İçim,içime sığmaz olmuştu.
Güneş bir başka ışıldıyor,
Doğa aydınlıkla yıkanıyordu,
Ve yaşam,sırlarını sonuna kadar açtı,önüme,

Dün,gecenin yüreğinde,
Suskun bir sözcüktüm,
Seni tanıdıktan sonra,
Zamanın dudaklarında,
Sevda türküsü oluverdim.

Sanki bütün bu olanlar,
Bir an içinde olmuştu.
O Bir an,ruhumun geçmişini,
Yüreğimdeki geleceğin umutlarıyla,
Harmanlamıştı hayallerimi.
Ve sevginin ateşi güzelim,
Gökyüzünden çeşitli biçimlerde yağar,
Ama,bıraktığı iz bir tanedir,
Seven bir yürekte sevdiğim,
İnsanlığın tüm duyguları,
Ve umutları gömülüdür.

Sen bütün bu umutları,
İnsanlığımı gömdün,
Ne kadar istesen de sana,
Etmiyeceğim hiç beddua,
Bir ozanın sözleriyle,
Kör olasın demiyeceğim,
Kör olmada gör beni,
Diyeceğim son kez sana.

‘’Kör Olasın demiyorum,Kör olmada gör beni’’
Rahmi Saltuk’un sözlerinden.