Kör Olasıca Şiiri - Yaşar Cerit

Yine geceye dönük saatlerde,
Soğuk terler içinde uyandım,
Çünkü yine beni allar bastı…
Hece hece o ismini sayıklarken,
Sancılar yumağında öylece kıvrandım,
Uykularım diken olup da battı,
Nöbet nöbet başımda bir ağrı,
Durmadan kulaklarım çınladı,
Sanki bu gece yar bu gece,
Benim beynim çatladı…

Sağa sola döndüm edemedim,
Bu dünyanın anasını satayım dedim…
Çivi çiviyi sökermiş ya!
Bende bir sigara yakıp telledim,
İçtiğim sigaranın dumanından,
Sanki iliklerime kadar seni içime çektim…

Olmadı ıslak yatağımdan kalktım,
Hemen tül perdeyi araladım,
Kırık camın buğusundan,
Yüzüme eflatun bir gölge düştü,
Işıldayan yıldızların üstünü de,
Karanlık bir bulut örtmüştü…

Şimşeklerin sıyırarak geçtiği,
Kurşuni ve mor gece birden aydınlandı,
Kül rengi gök kubbeden,
Sicim gibi bir yağmur boşandı…
Gözlerim sokağa çoktan firar etmişti,
Sokak lambaları loş loş hep sallandı…

Sallandıkça göz kırptı kaldırımlara,
Beni de bir titreme tuttu iyimi,
Dizlerimin bağı çözüldü nedense bilmem,
Dışarıda cehennem,
İçerde de bir at şahlandı gönlümde,
Yüreğim ağzıma geldi annem annem…

Yağız atın dizginlerini hiç tutamadım,
Dörtnala koştu sana doğru,
Bu geceye ben mühürde vuramadım,
Ellerimi açtım havaya,
Ama Tanrıda kaldı dualarım ne fayda…
İlle de seni istemenin sancısı tuttu beni,
Göz gözü görmedi şafak sökerken,
Ve sen sıcak yatağında uyurken,
Gözlerin gözlerime deyip,
Bana ayan oldu kör olasıca.