Kör Olası Yoksulluk Şiiri - Ahmet Sargın

Yedin beni bitirdin
Üstüme sıkıntılar getirdin
Kalmadı mecelimi yitirdin
İki gözü kör olası yoksulluk!

Neye attımsa boş çıktı elim
İkiye katladı büküldü belim
Söndürdün alevlenmedi emelim
İki gözü kör olası yuksulluk!

Önümde oldun hep engel
Attın ayaklarıma çengel
Dizin dizin yürüttün dön gel
İki gözü kör olası yoksulluk!

Yeter artık yakamı bırık
Süründürdün benim adımı bırak
Şu yalan dünyanın tadını bırak
İki gözü kör olası yuksulluk!

Dost komadım dağıttım
Mal komadım tükettim
Soy komadım terk ettim
İki gözü kör olası yoksulluk!

Hep acı,hep elem verdin
Hayatıma setler gerdin
Yollarıma da dikenler serdin
İki gözü kör olası yoksulluk!

Hem okudum, adam da oldum
Kısa yoldan köşeyi mi döndüm
Yoksulluğu kaderim bildim
İki gözü kör olası yoksulluk!

Bütün varımı yok ettin
Kederimi sıkıntımı çok ettin
Hayallerimi hep şok ettin
İki gözü kör olası yoksulluk!

Ne bey oldum, ne de paşa
Eline almışsın bir maşa
Beni çevirdin yolunmuş kuşa
İki gözü kör olası yoksulluk!

Ahmediyem hataya düşme
Bu fakirliğin ateşinde pişme
Ben zengin olurum diye şişme
Yakanı bırıkmaz senin yoksulluk!