Bilirsin, nefes nefese olmayınca sevdiğinle..
Ne kadar yandığını canın.
Her nefes aldığında, sevdiğin yokken yanında,
Yırtar boğazını o nefes, kanatır içini.
Ölüm bile kurtuluştur belki,
Yaşayamadıklarına inat.
Kimse bilmez içini, kan kusarken güldüğünü..
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla