En büyük acıları Kapatırız biz Biz insanız acılar Siz korkun Siz Acılar Atsan da bizi Bin bir türlü Kör kuyuya Umutlardan İpek böceği gibi Önce iplik Sonra halat yaparız Kaçma, Biz çıkar seni atarız Bir avuç kötü Ezraili bile bıktıran Belirleyemez, Çizemez İnsan onurunu… Biz çıkaramayız Kötülerin Kör kuyuya attıkları İyi yönünü Yine de bir ipucu Verebiliriz O iyi yön Değil Çok derinde. En derin yaraları Kapatırız biz Biz insanız acılar Siz korkun siz Jale KESKİNKILIÇ
Jale KeskinkılıçKayıt Tarihi : 10.10.2011 08:30:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Jale Keskinkılıç](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/10/10/kor-kuyu-32.jpg)
şiir gibi şiir...
eyvallah...
gegeniyle okudum
Hele acılar... Hele kötü günler... Olumsuzluklar... Sanki insan içindir, o dayansın, dirensin diyedir... Ucunda 'ışık olan' her tünel, her 'kuyu' aşılmak/çıkılmak içindir... İnsana özgü 'umudu' yakalama içgüdüsüdür...
Etkili, anlamlı, dolu bir şiirdi... Tebrik ve takdirimle Jale Hanım...
TÜM YORUMLAR (11)