Kör kütük bir sarhoşluk vuran akla.
Ziyan olmuş bütün satır arası sesssizlikler ve dans ediyor kalem, acının dibine vura vura. Gece dem olmuş ay ışığının altında
Sakince akıyor yaşlar bir kağıt parçasına. Kadın kalemi elinden bırakıp, kalkıp masasından, başını yastığa koyup iki büklüm kalıyor sessiliğin içinde. Yazacak bir şey kalmamış gibi. Gecenin merhabasından, gündüzün hoşçakalına dönüyor her şey.
~oya erzurumlu~
Aşkı nasıl da çiçekce yaşamıştık biz kadınım
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Devamını Oku
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta