Kör Kurşun... Şiiri - Uğur Deniz Ülkegül

Hani hesapsız sevecektik?

Oyunbozan!
Sen çıktın...
Ben kaldım geriye
Hayatın toplamından….

Küsuratsız, tek
Ki suratsız, küfrederek
Her gün aynaya…

Dilimde aynı türkü, nakarat
Argo makamından…

(Hay ben senin gibi baharın,
Yeşilin, yaprağın, kuşun,toprağın
Lay lay lom…)

Hayat seni öldürdü
Ben hayatı…
Karpuzun keleği
Domatesin çürüğü
Uskumrunun bayatı…

Canım ülkem
Bu memleket beni çok güldürdü…

Sahte doktor
Silahşör vekil
Hey kadın
Çekil aradan çekil! ! !

Kör kurşun….

……….

Yarım kalır düş’ün
Sızar dudağının kıvrımından
Gül’e öykünür gülüşün….

Örterler üstünü
Birkaç bulvar gazetesi

Manşet değerin yoktur
Patlar Flaşlar
Şarap, parti, eğlence
Sırıtır resimde,
Bayağı, sıradan, sinsice
Bilmem kimin, hangi metres’i…

Beynimde delik deşik
Bir yol tabelası…

“Lütfen sokaklara kusmayınız! ”

…….

Sana gökyüzünü anlatacaktım
O kurşun kör etti gözlerimi
Çay demsiz, şeker tatsız,
Dalga sessiz, bulut yönsüz
Kuş kanatsız…

Hep geç kalıyorum yüreğine
Yine erteledim cümleleri
Şiir öksüz, söz sanatsız…

Bakıyorum ellerime
Ellerimde yoksun
Gözlerimde bir anlık umut
Sonra kayboluyorsun
Dokunuşlarım eksik
Bedenimde bir özlem oluyorsun…

“Buradayım! ”

Sus! Diyorum

“Buradayım! İçinde…”

Yine aynı ses…Deliriyorum…

“Buradayım…Yüreğinde…”

Kahretsin! ...Biliyorum…

……………..

Denizde balık, gökte martı,
Toprakta insan…

Dokun diyorsun bana
Ellerin soğuk,bedenin katı
Bu hangi lisan?

Hadi oradan, sen de
Oyunbozan…

……………..

Taht sağlam
Hükümler soytarı

Hey bakın! Kral çıplak

Tam da gülecektim
Üstte yok, başta yok
Kim çaldı bu kumaşları?

Soyundukça ter basıyor duyguları! ! ! ...

……….

Sevdikçe,
Kuytu zindan demir kapı…

Sövdükçe
Artan ihtişam, bozuk yapı…

Tüyleri yolunmuş barış
Özgür güvercin! !

Toplumsal seferberlik,
Sömürgeci anlayış
Rakı sofrasında, votka-cin…

Toplanır deliller
Savrulur Ozan
Sürgüne vurulur kadın…

Kör kurşun
Kaldırın cenazeyi yerden
Utancı “görülüyor” insanlığın…

(Hay ben senin gibi ölümün,
Senin gibi esaretin, tutsaklığın, zulümün,
Lay lay lom…)