Kör Hayat Şiiri - İsmail Akyüz

Kar yağar yağmur yağar rüzgâr eser zaman hep geçer her nerede olursan ol
gözlerine kaçar mutluluğa söz kesen yürekler
her nerede olursan ol
dudaklarını yakan bir ateştir artık sevdalı sözler
saklanamazsın bedenini saran
zehir zemberek hayallerden
acı acı uluyan bir sokak köpeğinin umarsızlığıdır seni anlatan
unutamadığın bir kadının
simsiyah saçlarının kışkırtan savruluşudur
özlemlerin bitmek bilmez çıldırmaya az kalan demlerinde
tüketilmiş aşklara düşük yapan
kadınların acılarına kapılırsın
kınası tutmamış bir taze gelinin
avuçlarında kala kalırsın
akvaryuma kısılmış yırtıcı bir balığın sessiz yakarışları
çöplüklere atılan yoksul intiharların son nefesi olursun
kim beynine paslı bir çivi ile çakıp geçer
böyle bir kör hayatı
kim kendini çığlıkların hiç bitmediği
gecelerin içinde unutur
ama gelir geçer her şey acılar küllenip tozlanır
anılar masum zehirli bir çiçek olur kendince saklanır
bakakalırsın her şeyin ardından
soracak bir hesabın olmaz
hiçbir zaman sana yar olmayan bir hayatla hesabın olamaz
hiçbir zaman sorgulayamazsın bu kör hayatı
bu hayattır oysa hep hükümsüz kimliklerle
yalandan anlaşan
bu hayattır senin yerine bir başka can koyup yaşatan
bu hayattır seni alıp tüketen bir nefes bile almadan