Kor gibi Hasret Şiiri - Nurettin Akdeniz

Üşüdü ellerim temmuz ayında
Dönüyor başım da zor gibi hasret
Savruldum karanlık, ıssız köyünde
Yanıyor içimde kor gibi hasret

Söndü gönlüm ışık vermez bahara
Yıkıldı hayaller döndü buhara
Kayboldum çaresiz her yerim yara
Yanıyor içimde sır gibi hasret

Tükendi yollarım vardığım sona
Gözlerim doluyor bakınca sana
Tutsak oldum artık sensiz zamana
Yanıyor içimde yar gibi hasret

Geçmedi günlerim sanki bir ömür
Dermanım kalmadı sırtımda demir
Sonsuz bir bekleyiş gönlüme emir
Yanıyor içimde var gibi hasret

Savurdu rüzgârlar dalımı yere
Kaldım tek başıma sığındım yâre
Bir umut aradım tutundum sura
Yanıyor içimde hâr gibi hasret

Gel artık yarınlar doğmadan bitsin
Bu yangın içimde kor olup gitsin
Sensizliği ömrüm sonsuza atsın
Yanıyor içimde nâr gibi hasret

Nurettin Akdeniz
30 /07/ 2025