Kör Ecdat Şiiri - Necati Keskin1

Bir güvercin kondu sol yanıma,
O kızıl gözleriyle baktı, baktı, baktı,
Ve uçup gitti sonunda.

Ey güvercin dedim;
Anam mısın?
Babam mısın?
Yoksa yuvadan uçan evlat mısın?

Sonra yaşlandığımı hissettim,
Elli sene sonrasını hayal ettim;
Torunlarım ve torunlarımın çocukları
Unutacaklardı beni, çocuklarımı,
Kardeşlerimi,
Annemi, Babamı, Aile dostlarımızı,
Hatırlamazlardı bir daha…

Hayatın kuralı bu dedim.
Sinirlendim ve hiddetle;
Tek tek salıverdim yuvadan bütün güvercinlerimi,
Onlarda kendi yavrularını uçursunlar diye! ! !

Bak!
Bak bakalım güvercin,
Tanıyabilecek misin beni?
Var olsam da, olmasam da,
Saat ve zaman ilerledikçe,
İstediğin kadar inkar etsende,
İşte karşıdan öylece bakarsın sadece!
Nasıl unutursun beni, aileni?

“sen kimsin ki bir anda sildin,
Sana verdiğim bütün emekleri…”