Kör/ebe... Şiiri - Uğur Deniz Ülkegül

Düştün
Gözümden
En sıcak iklimlerin çöl rüzgarı
Savurdu düşlerimden
Omzuna dağılmış ipek saçları…

Düştün
Sözümden
Devrik cümlelerin sorguları
Sildi gülüşlerimden
Sen kokan yarınsız baharları…

Delirme noktası bir menzil
Aklımı çelen üryan geceler
Dudağımda yarım kalırken heceler…

Çırılçıplak bir kadın
Üzerini örttüğüm sevişmeler,
Ve senin şen şakrak duran korkuların…

Gidişim kadar yoksul bakan
Bilişim gibi ürkek ve sokulgan
Sana kal diyen çelimsiz duyguların
Kıskacında büyür gölgeler……….

Sen bakar bir kadın
Sen kokar bir çocuk
Sen kadar azalır içimde
Gittikçe büyüyen çokluk…

Hesapsız sevmelerin suçudur
Kitapsız cümlelerin yosma kalışı
Kırılan bir kalem hükmünde yenik
Bir sevişmelik anıdan ibaret aldanışı..

Köhne bir ağaç gölgesinde
Hüzünbaz öfkelerde yaz-geç/er
İntihara meyilli bir zaman ertesinde
Bir adam, bütün korkulardan vazgeçer…

Kimsesiz bir yaşamak sancısıdır
Kimliksiz kalmak telaşıdır sözün
Girilen kavgaların bilmem kaçıncısıdır…

Ağır yaralıdır yollar
Ölümcül yalnızlıklar sabaha gebe
Çocuksu bir düşten kalmadır aşk
Büyüdükçe anlar bunu kör/ebe......