Kör düşü Şiiri - Ehyet Dumlu

içimde bahar havası, kapımda kış var
sobanın yanında uyuyor tekir
çığ düştü omuzlarıma, saçlarımda kar
kurudu bahçemin önünden akan nehir

ot tutmuş çocukken koştuğum yollar
silindi ayak izlerim,
bal bozuldu
her şey ağzımda zehirden daha zehir

hüzne perde açmışım,
önlüğümün yakası bulut ve sis
yaprak dökmüş sevincim,
harman yerinde bıraktım ben kahkahalarımı,
gülüşlerimi
güneş ağarttı gün gün,
erken soldu gençliğim

iki adım yürüyüp durur olmuşum
kulağımda inleyen nabzımın sesi
hey hat dizimde derman yok,
gölgemde acıma izleri
gençliğim görse beni,
gölge düşsün isterdi güneşli günlerine
ne çok özledim bir bilsen
simsiyah saçlarıma baktığım aynadaki günleri

hayalim de kalmadı hiç,
baharın kokusu da gitti
yorgun düştü göz kapaklarım,
sonsuza dalıyor gözlerim
renkler de kayboldu bir bir
kapattım gözlerimi,
kör düşü görüyorum

ufkunda güneş doğmayan deniz,
hiçliği taşır hep yüreğinde
belki yeşile çalmalıydı rengi,
belki maviye
elbette siyahı bürünür,
vurur kıyıları vahşice
kılıcı da kan kokar,
mızrağı da
güneşten ümidini kesince

anam yok,
babam yok
çocukluğum büyüdü nasırlı ellerimde
sırtımda taşıdım ben yılların öfkesini
bu geçen düğün alayı mı?
davulsuz düğün olmaz!
alnımda çizgiler erk erk
isterim irkilsin zurna sesiyle

cenneti hak eden tüm ölümlerin
amber kokarmış ipeksi kefenleri
tüyden daha hafif kanadını değdirince Azrail
uykuya dalarmış bedenleri,
sessizce
ölümü bilmezmiş onlar,
gülümsermiş melekleri görünce

elbette hiç bir varlık ölümünü istemez
kupkuru ağaç bile kökünden filizlenir
ölüm yok oluş değil
belki de sonsuzluğun geçiş kapısı
artık itiraf ediyorum kendime
kendimi kendime şikayet değil
değil bir sayıklama,
belki de kabullenme
ruha ölüm yok.
amenna,
inandım iman ettim
bırakıp da gidecek ten toprağa düşünce
kim bilir ruhum,
yarın hangi çınarın gölgesinde dinlenir…

31.10.2025 Ehyet DUMLU