Kör Düğüme Kör Kuyu Şiiri - Mücahit Kurnaz

Kôr Düğüme Kör Kuyu
Sen dostumdun, o ise bir çocuktu gözümde,
Sular duruydu, gökyüzü berraktı.
Ben bilmiyordum, o ise senden kaçar delice.
Sonra bir sis çöktü, bir ağ örüldü sinsice,
Dost bildiğim el, orduları ile geldi üzerime
Anlam veremedim bu dipsiz işkenceye.
Senin karanlığınla o çocuk büyüdü içimde,
O bir asena kesildi, kalkan oldu seven yüreğiyle
Saygıyla sevgisini çember etti dört bir yanıma
İmkânsız denen sevda böyle filizlendi bir anda
Senin nefretinle onun şefkati çarpışınca.
İki ayrı ruh tek bir alevde bütünleşti korkusuzca
Sonra işbiklikçin oldu karabulutlar
Hamam böceği gibi dört bir yanımdalar
Kör düğüm, kör Kuyu oldu bana, her yanım ağlar
Ne dost, ne eş, ne de ailem halimden anlar
Dağlara, yollara şiirler yazdım
Aklı olmasa da belki beni onlar anlar!

Şimdi söyleyin ahâli, kim bu öykü de suçlu olan?
Suçluyla masumu ayıran
Ordunuz mu yok, yoksa teraziniz mi bozuk?
Işık olan Hilâl nerede, kara bulutları aralayan!

Instagram
@sairbende