Kör Düğüm Şiiri - Hatice Arı

'Ben sana mahkümum bilemezsin'
Der şair;
'Adını mıh gibi aklımda tutuyorum',
Sivrilikler seni anımsatıyor;
Çekici üstüne üstüne vuruyorum.
Yamulmuşluklardan bir dünya kuruyorum.
Zaman hapiste;
Onunla birlik, büyüyor
Büyüyorum.
Bakıyor gözlerin,
Yanıyor içim,
Öyle baygın, kendimden geçmişim;
Üryan mı yoksa gördüklerim?
Yoksa, düşte mi yaşıyorum gerçekleri?
Ritmik bir sallanış,
Hayalle reel arasında,
Atılıyorum öne,
Düşüyorum sonra.
Yuvarlanıyorum gerisin geri,
Hem de, kör düğümler atarak.
Ne ellerin çözer onları,
Tutarak;
Ne de gözlerin görür,
Bakarak.
Çünkü,
İçine sensizliği katarak,
Üstüne yoksunluğu sararak,
Bilinmezliklerin çıkmazında
Kimi azimle boğuşarak
Kimi bitkin dolaşarak
Kimi.. kaybolarak,
Hem de güpegündüz
Kaybolarak,
Gene de yol alarak;
Yalın ayak, yol alarak
Kördüğüm oldu bu yumak,
Çözebilir misin?

İşte,
Onca şeyden sonra,
Ancak şimdi diyebilirim:
Ya ben neymişim?