Kor Çiçeğin Gölgesi Şiiri - Yusuf Bilge

Ey gönlümün sarmaşığı,
Aşkta kılavuzum dilber,
Kar beyazım,
Alın yazım,
Can özüm,
Kor çiçek ömrüm,
Her sabah ufkumuza güneş doğanda,
İçim içime sığmaz olur
Dayanamam da,
Ne yapar eder,
Gölgene bürünürüm! ..

Al gülümün ver nöbetine ayarlı
Aslı’ya şan izzetinle
Kerem yüreğime basa basa,
Ahu meşrep yürüdüğün,
İpek Yolu örenlerinde,
En az on bin yıllık bir öykünün
Yangın sahnelerini yeniden yaşar,
Bir esmer sevdaya dönüşerek
Peşin sıra sürünürüm…

En soy karanlıkları giyinen
Yer demir, gök bakır gecelerinde
Kirpiklerine tutunur,
Gerçek gönül sezgisiyle
Can gözüne görünürüm…

Uykunun kollarına kendini bıraktığın
Menekşe mahmuru anlarında bile
Bilmelisin ki,
Uyandığında unutulmaya mahkûm
Telkari düşlerinde misafirim;
Öksüzlüğüne bir anne ninnisi,
Yetimliğine
En baba şiir’im! ..

Gece boyunca
Yıldız esinlerinden derlediğim
Işık tozu imgelerle
Yüreğine billur ezgi dökülürüm!

Şafak söker
İçim içime sığmaz olur,
Dayanamam da,
Sil baştan,
Gölgene bürünürüm!

Kar beyazım,
Alın yazım,
Türk özüm,
Kor çiçek ömrüm! ..

YUSUF BİLGE