Çöl rüzgarıdır seni savuran ey kör çalı
Sonsuzluğa o üfürür yitik ruhları
Kum tepelerini sarsar tüm heybetiyle
Sonsuz ufuk şimdi kum tanecikleriyle kapalı
Kardeştirler yitik ruhlarla yalnız ruhum
Çöl fırtınaları içer derin susuzluğum
Alın beni de koynunuza fırtınalar
Şu kör çalı kadar körelmiş doyumsuzluğum
Kayıt Tarihi : 10.8.2004 07:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
savrulmanın...bilinç dışı halin bir dışa vurumu...
bakmak ama görmemek, durmak ama işitmemek...
döngüdeki aman bırakmak...nereye gidilirse gidilsin...bana yansıyan haliyle müthil bir yılgınlık... uzaklaşmak hali...ama kör çalıyı görmek... tutunmanın bir kapısı...
selamlar şairimize...konu çok güzel:)
TÜM YORUMLAR (1)