kör bir kuyu
asla kendi adını haykırmaz
her daim fısıldar
bir gül tenli kızın attığı
tek taşın yankısını
sonra bırakılışını bir nefesin
tüm sıcağıyla bin yılları ısıtışını
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
ve varlığından içre susar
varlığında olan onmaz
karanlıktan kimse
kör bir kuyu kadar anlamaz
tebrikler güzel bir şiir olmuş.
sevgi ve saygılarımla..
gerçekten bu sitede şiir yazanları eleştiriken 'kör kuyu'şiirinizi görünce ölçünün ahengin hakkını verip basitlikler içinde kaybolmuş imgelemelerin yerini asli duygulara dönüştüren birini görmek fevkalade sevindirdi bizi..kafiyenin yerini dayha çok ölçünün aldığı çağdaş türk şiirine damgasını vuracak taze bir aday!...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta