kör bir kuyu
asla kendi adını haykırmaz
her daim fısıldar
bir gül tenli kızın attığı
tek taşın yankısını
sonra bırakılışını bir nefesin
tüm sıcağıyla bin yılları ısıtışını
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
