Kör Benlik Şiiri - Dursun Özden 3

deniz üstü heyamola, ferahtı kahveli mola
üşüdüm-üstüme, üşenmeden düştük yola

patika-dar yolda zaman, kuş uçuşu
ve göğü delen, şu taklacı avcı kuşu
o avdı, şimdi sofradaki yeri pirzola
o yolcunun babası, halde hamaldı
şu koca dünyayı, sırtında taşırdı
baba, hiçbir şey ya da her şeydi

hasat zamanı, o kutsal şalı beline dola
yeniden bize, yol göründü, uğurlar ola!

dünya yalancı-günahkar-sahtekarlarla dolu
içindeki kör benlik-hırsla yükselirsin-belki
fazla yükselme ama; yukarıda, oksijen az
bayılırsın, düşersin ve yok olursun, biraz

ve deneyim, yenilen kazıkların bileşkesi ise
o diyalektik dirliği, nicel-nitelli zıtların birliği
ve yitik zaman ışığında, sakın bunu unutma
bir avuçtan fazla insan değiliz, bu gurbette
ve yarın, seherde güneş, yeniden doğacak
toprak ana gülecek-bize sormadan elbette.

dursun özden