Kor Bende Alev Sende Şiiri - İsmet Zeren

Ellerimi tutarken gözlerin ıslanmasın
Kurulsun ip merdiven yürü Tanrıya doğru
Gönlünde kan koparken yüreğin uslanmasın
Her zerren af dilesin,eğil dağlara doğru
Sakın arama beni köleyim at pazarında
Müneccimler bürümüş korkumu baharımda
Afakanlar büyümüş gedik açıp ruhumda
Suskunlar şeytanıdır meleğin çığlığında
Kollarımı sallarken mintanın utanmasın
Her sözü söyleyen ben şimdi uçar avluya
Konakta şekillenen evvel ahir sanmasın
Dudaklarında ölüm güzelmiydi bu kadar
Kilitle başkasına gökler hiç kıskanmasın
Aşkın muhteşem kini kıpır kıpır aklımda
Ne bu hayat yalancı nede gerçek ahiret
Zaviyesiz denklemler bilmem hangi iklimde
Ağlşarmısın ölürsem bir gün başka büklümde
Dikkat et fütursuzca ölüler saklanmasın
Daha dün gibi melhem süremedim yarına
Bugünüme faniler mefta olup kanmasın
Bil cümle cihan ile saldırsan anılara
Kapısına aşkımın ağalar dayanmasın
Gel desem kaçacaksın aşkımı benden kapıp
Bilmem hangi yüreğe kılıç şakırdatarak
Bakma sakın geriye dayanamam gelirim
Gözlerindeki hüznü kalbim evet sanmasın
Döne döne yükselir korkular duman duman
Hangi gönülde yangın hangi ateşte zaman
Elini baş parmağı beni boş bırakmasın
Bugün ayrılık günü vakit bilmece sorar
Gece geldi gelecek nehir olup akmasın
Kor bende alev sende bizi bizde yakmasın