Metroda sesi yüksek, sessizlikle
Seni anıyorum derinliklerde
Çıkışlar kapalı, girişler yok
Yürüyorum yavaştan, iz bırakarak
Seni andıran suratlara
Heyecanla bakıyorum
Her seferinde.
Her gece sancılarla
Unutmaya çalışıyorum.
Değirmen dönerken, hayallerimizle birlikte
Çocuk gibi emekliyorum, umutlarla
Kuş uçarak sırıtırken, ben süzülüyorum kıvranarak
Kor ateşte buharlaşıyorum.
Kayıt Tarihi : 11.3.2024 22:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!