Kor Alev Şiiri - Gülhan Fistaçyo

bir kor alev yüreğimde,
söndürecek güç yok
sensiz geçen her gecede,
damla damla çoğalırken hasret;
ne ormanlar yandı bir sözüne
yapraklar döküldü bahar olsa bile.
hepsi bir yana savruldu özlem rüzgarlarıyla
hepsi tek bir yöne doğru süzülüyordu.
sana,senin gövdenin dibinde toprağa karışmaya
toprağa karışıp senin dallarında fışarmak
senin bir parçan olmak...
kimi deli fırtınalarda yok oldu,
kimi tatlı çiseleyen yağmura kandı.
ama bir tanesi vardı ki;
ne yakıcı güneş,
ne mis kokan toprak,
nede sinsi yağmur kandırabildi onu.
dalında açmak umuduyla yol aldı hep
ve en sonunda amacına ulaştı
gövdenin eteklerinde olmak,
bilinmeyen bir haz verirken,
birgün kendini dalında bir parçan olarak bulduğunda
tamamdı,sevdasının bir parçasıydı.
artık ona kimse dokunamazdı.
sadece sen vardın...