Kör akşamın birinde Şiiri - Kemal Polat

' Doğar, batar yeşilliklerde can; güneş gibi'
O can ki, sırasında harikalar yaratan insan,
Sırasında her olumsuzluğun odağında olan,
Sırasında solgun yüzleri güldüren
Tüm iyilik ve kötülükleri gergefinde işleyen
Her şeyde, her anda devinip yaşayan
Her sabah güneş gibi doğan,
Kör akşamın birinde, yitip yok olan insan.

Mekan ve zamanları hatırladıkça,
Hep insan gelir gözlerimin önüne.
Niçin yaratıldığını düşündükçe nimetlerin,
Umarım bağışlar beni her hikmetin sahibi
Ne yana baksam, neyi düşünsem!
Gecelerin karanlığını, gündüzlerin aydınlığını,
Hiç olmazsa bunu bilseydi, bunu düşünseydi derim;
Yaratılışının hikmetini belki biraz anlardı insan.

Dağların, meraların, sakini olsun;
Kurtlar, kuşlar, yaban hayvanları
Yalnız kalmasın! başaklar onsuz sararmasın,
Yemiş yüklü dallar, hep onun varlığından yararlansın,
Şaşkın su tavuklarının ve de sazan balıklarının
Korkudan ve yalnızlıkta ödleri patlamasın
Bekçiliklerini yapsın diye yaratılmadı insan! ...