Kopuşun Muştusunda Özünden Aşklar Akar

kabullenişin boşluğuna düşüyordu hoşluğun
çiçekçi aşkların bıraktığı kokunun kanunuyum
son alışımlarında sonlarımı okuyor aşk yüzüm
kırılmış aşkların dalına asılmış aslı’nın aşk yüzüsün
bir benlik bulmacasında seni çözüyor vicdanım
bir senlik bilmecesinde seni soruyor vebalim
aşka bir taneyken nar-ı aşkta
çarşıda alınıp gönülde bin tane olan özlem adısın
severek çoğalan benliğin dil- i mercanısın

sarmal sözlerin içsel arınmasıyım
huyun suyunda temizlenmiş pişmanlık adresiyim
sol yanımla aşk yanım arasındaki anahtarlığının çeşnisiyim
kapılar ardı, kaf’larda bekleyişine simurglar uçuruyorum
hangi vedanın vidasını kopardı kopuşların
hangi gönül kapısının renki dilisin bilemedim
kütüğümüz sevdamızın aynasında
ben görünüyor, “ ben “ taranıyor sana

gidişini zorlayan mısrların kalıp bozgunuyum
ne aruza, ne de heceye sığmaz bu bu sevda
imgenin yengesisin modern algılar şehrinde
yazılmamışa yazgın katmerleşiyor
kalakalışın dizgin özlemlere uzuyor
az ile uza arasında bahtımın yolu kısalıyor
yol belli, aşk belli, gelişin sadece gizemli düşlerde soyunuk

onulmazlığın hücresinde canlanıyor tutkumuz
varılmazlığın hicranında yetişiyor kavuşmak
imkansızlığın sızısında dile geliyor gerçekler
varılışın aynasında taranıyor özümüz
gelişinin gelinliğinde beyazlaşıyor umutlar
bakışının akışında tümleniyor sabır
yarın ile yarime ekvatorunu çiziyor vuslat
bu yüzden çilenin örgün bülbülü gibi okuyorum seni
bu yüzden gül yapraklarına yazılıyor sevda yazgım