Azabı hak etmiş bir kulum.
Budur işte benim sonum
Ki;
Uykuya hasret ruhum.
Uyuştu bedenim
Duymuyorum;
Soyundum artık
Donmuyorum…
Sonsuzluklar mekanındayım,
Susuzlara sunduğun şarap
Baldan;
İçmiyorum…
Sondan başladım biliyorsun
Umursuzluğum bundan.
Terk ettiğim vahşetin izleri;
Derin kaldı alnımdan.
Beni ateş paklar arkadaşım.
Aslında çabalamadan yanmalıyım.
Toz dumana karışırken,
Atılırken dağlar etrafa
Ben toprakta;
Yeniden doğmalıyım…
Mekan/2006
Erol DalKayıt Tarihi : 8.1.2006 10:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!