Kopuşlar -1- Şiiri - Erol Dal

Çoğu zaman ıssız bir dehlizde
Bazen de inzivaya çekilip sorgulamak
Kimi zaman öylesine ağlamak…
Şiirlerim bundandır..

Gözyaşlarımı yoldaş seçtim kendime.
Anlamsız gelen kelimelerde kalanları özümsedim.
Sorgulamaları dost,
Öz’de öz yoğurdum.
Kendimde özü doğurdum.

Sancılar tutunca, dehlizlerde can buldum.
Benlik ayyuka çıkınca,
Ser verip sır vermedik.
Sırrı anlardı da aynam.
…
Bensiz giden limanda ki gemi mi?
Soğuk güz akşamı mı yoksa!
…
Sırrımdan ötesinde gerçeklerden de öte.
Derici
Yüz beni
Yüz kere.
…
Anlama ne yükledik
Aynalarda gerçekleri süsledik.
Biz aksimizden aynalarda da süslendik.
Derici soy beni
Bedenimden de öte.
…
Gemiler yola çıkmadı henüz
Satılmadı henüz yüzüm
Fareler kadar korkmadım denizden
Aşk yükledim, rotasına sevgi verdim;
Götürün beni dalgalar, ıssız geminin karanlığından da öteye.
…
Yakamozda ikiz seçtim
Bırak şarabı bırak ve gel
Su şehrinden de öteye.
Ak ve gel tanrılar arasından
Sunduğun şarabın tadı yaşlı
Yoksa yaslımı!
…
Gözlerini mayaladım
Şehre ask pelerinli periler indirdim
Kanatlarında giz besleyenlerdi onlar.
Genç oğlanları viranede bıraktım.
Gencelmiş oğlakları da dağda bırak Artemis;
İlmek, ilmek dokuduğum geçmişi de sona.
Ki, sonumuz ırak.
…
Umut yanında olsun hep;
Gözyaşlarımı yağmur sanan
Kurak toprak…