Kopuş Şiiri - Zafer Zengin Etnika

Karayazgılı ses
Işık içinde
Yer yurt bulamazken
Hep hata ediyor kendine
Niçinlere bakıp
Düşman diye bendine
Öğrendiği kendine
İpi kendi eline

Rızalı gitmek vardır
Adı kopuş
Rızasız olanı
Dağılış
Sesin kaynağından
Kaptıysa eli
Hep çevirdi yüzü

İlmi silah yapan düşmanları kadar
Zulüm etti kendine
Ve gücünün yettiğine
İşi gücü bırakmış
Şimdi diyor
Sen de şair misin be

Değilim
Kitap/sızım ki
Karınca incitmez dilim
Lakin gülü severim

Şair kendine ölür biraz/Aşk'a biraz/Yalnızlığa biraz/Ağır /Ağır

Değilim elbet
Emek veriyorum
Her satırı okuyorum
Misafirim işte
Bu da yetiyor kendime
Olursam ne ala
Olmazsam canım sağola

Gül yalnızlık açar bahçede/Dağ başı/sürgün rengine/Oy kırmızı

Selam tüm dostlara
Uzak durduğuma bakmayın
Karışmam kimsenin aklına
Yoluna yordamına
Yeter ki evrensel ola

Kopuş bu bağlanası/Düğüm ellerimiz/Gülen yüzümüz

Haz. '04 ' Kan konuşmaz '