Baharı bulmuşken gonca güllerim,
Açılmadı yazık hep kışa düştü.
Kemale ermişken bunca ballarım,
Zehir zıkkım dolu bir aşa düştü.
Günde binler defa gördüğüm nazlım,
Dışta okyanusum yürekte közlüm,
Dalda meyvesizim kabukta özlüm,
Hasretim bir idi bin beşe düştü.
Karar kıldım gözlerinde kalmaya
Alıştırdın hayal kurup dalmaya
Can adadım sana kurban olmaya
Dokundu kör bıçak kan döşe düştü.
“Niçin” leri “Nasıl” larda yitirdim,
Güfteleri fasıllarda bitirdim.
Varlığımı sözlerinde batırdım,
Çayırda beslenen tay leşe düştü.
Bela meclisinde başa oturdum,
Vuslat umudumu yedim, bitirdim.
Destanımı nesillere götürdüm,
Engelsiz yollarım sarhoşa düştü.
Zehire dönüştü baldaki aşım,
Hayra yorulmuyor gördüğüm düşüm,
Duygumu okuyan o gönül kuşum,
Vuruldu kurşunla bir şişe düştü.
Ömer CELEP
24 Aralık 2009
Kayıt Tarihi : 9.1.2010 00:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Selam, sevgi ve saygılarımla.
Seyfeddin KARAHOCAGİL
Diken tuttum bülbül inmez dalıma
Sevda koymaz beni kendi halıma
Yürü gönül artık iş başa düştü...
selamıml ağam...
bala biber ekeledim...
hüzünle karışık serzeniş..
derinden ve içten geldiği gibi...
saygılarımla kutluyorum abim...
coştumu bu yürek tam coşuyor...
selam ve muhabbetlerimle kucaklıyorum...
TÜM YORUMLAR (6)