Köpüklüsünden Bir Kahve

Ne zaman kalemi elime
Kağıdı karşıma alsam
Susmayı seçen yüreğine
Herşeyimi dökmek istiyorum içine

Şöyle,düşse yollara sonbahar
Eline aldığın bütün papatyalar kıskandırsa onu
Mesela sarıldığım her vakit sana
Tenin senden bir şey fısıldasa bana
Dalgın yürüdüğüm bu zaman da

Ne üstüne bastığım yapraklar
Ne de takvim yaprakları biliyor koparıldığını
Senden bir gün daha eksildiğimi
Ne yüreğim senden vazgeçebiliyor
Ne de bilmiyor sana kırılmaktan yıprandığını

Evet, yaşım on dokuz
Mühür de bastım uzun bir kağıda
En koyu tartışmalardan çıkıpta geldim
Ama çocuğum daha belki
Bazen,sana kendimden dahi habersiz kırılıyorum sanki

Gözlerini getiriyorum aklıma sonra
Ne kırılmışlık kalıyor ortada
Ne de soğuk Ankara ayazı meydan da
Kıskandığım, uzun sohbetler senle
Sadece saatlerce göz göze

Kapımı kapatıp
Baharı beklerken senle
Yapar mısın ?
İçimizde bizle ısınan bir kahve,köpüklüsünden
Sevdiğim kırmızı kazağınla uzansan sonra omzuma
Okşayıp dursam saçını yıllarca .