Kopukluk Şiiri - Halil Türkoğlu

Gözümde ipince,
Gözümü delince,
Başladı bir ses,
Bir tek sen yoksun orda, herkes!
Ne böyle korkuyla,
Ne düşünce ve sesi tutmak ufukta
Ufukta bildiğin güneş,
Ve içinde seni sızdıran ışık,
Alıyor gözümü
Alıyor, hangi şekilde göründüğünü!

Zerreler büyük alabildiğine
Emme çocuk bugünde meme emme!
Seni yer sallasın,
Gecelerde bürüsün,
Ağzını daya buluta, sana mama düşürsün!
Büyü çocuk,
Gözünden geçenlerle büyü!
Öfkelenipte yürüme emek emek,
Korkma yüreğine düşmedi daha şimşek.

Sen yinede masallara inan,
Tatlı bir söz yalan oluncada yalan.
Gerçeği bilme şimdi bilmen gerekmez,
Ancak bizden koptugun zaman.