Kopuk fırtınalar Şiiri - Faruk Avşar

Kopuk fırtınalarda seni kayıp ettim
esen rüzgarlardaki dalgalarda gittikçe
benden uzaklaşarak babahakide
efsaneleşen aşkı sende yaşıyorum

Bu topraklarda yaralanan aşkımız damla damla hasretin
akıyordu ve ümidim tükenerek bir tasta dolacak kadar seni
kana kana içip bu özlemi giderecek takatim kalmadan
ruhum bedenimden ayrılarak sensizliğine alışıyorum sevgilim

Gözlerim kapandığında senin yatak odandaki
ışık sönerek hiç açılmayacakmış korkusu yaşatıyordun
gecenin derin sessizliğinde yalnız kaldığımda yatak odamın
ışıkları söndüğünde yaşadığın şehrin tüm ışıkları sönerek

Kara basan çöker gibi senide beni de azgın dalgalarında
yutarak seni seviyorum seni seviyorum çığlıkları soluk sessiz
bağırışlarıma karışarak seni bensiz yaşayarak sensizliğinede
beni karanlık sokaklarda terk ediyorsun

Ağlayan duvarlardaki göz yaşları ve benim göz yaşlarıma
karışan sevginle her gece yaşadığın sokaklarda senin hasretini
gizli gizli ağlayışlarımda yaşayarak teselli buluyorum habersiz
ayrılığında gencecik bedenimde yaşattığın bu hasreti

Bir ay bile geçmeden saçımdan bir siyah tel bırakmadın
ve taşı yumruğumla erittiğim anlarımdan yaşlanmış tökezleyerek
felç geçirmiş bedenimi yalnızlığına feda ederek beni terk ettiğini
bilerek gidiyorsun elveda demeden ne kadar da zalimce arkana
bakmadan gidiyorsun olsun sevgilim olsun

Ben seni severek söylüyorum güle güle merak etme içimden
gelerek söylüyorum umarım mutlu olursun yüzünde gülücükler
hiç eksik olmadan canın sağ olsun canın sağ olsun diyorum...