Yanında var iken kıymeti bilin,
Mutluca yaşayın, eğlenin, gülün,
Nasıl alınıyor kovandan balın,
Sevgilim ölünce kıyamet koptu.
Odalar boşaldı giremiyorum,
Kimseye sırrımı diyemiyorum,
Yalnızım her işi göremiyorum,
Sevgilim ölünce kıyamet koptu.
Gece karanlığı çöktükçe çöktü,
Gözlerim ağladı, yaşını döktü,
Bekarlık rezillik, boynumu büktü,
Sevgilim ölünce kıyamet koptu.
Talihim gülmedi feci kuşattı,
Felce uğratmıştı mağdur yaşattı,
Amansız hastalık hane boşalttı,
Sevgilim ölünce kıyamet koptu.
Dünyanın değeri hiçe sayıldı,
Aşkı sevdasından Zeki soyuldu,
Uhrevi alemden sesler duyuldu,
Sevgilim ölünce kıyamet koptu.
15-12-2009
Kayıt Tarihi : 17.12.2018 23:34:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zeki Çelik](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/12/17/koptu-8.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!