Nazlıyı incittim incindim.
Ruhumdan bir tel koptu.
Ben ince düşündüm düştüm.
Yüreğimdeki el koptu
Hayatım dedim heyhat oldu
Koptu fırtına her taraf yol oldu
Candan seven insanlara ne oldu
Bedenden ayrıldı bel koptu.
Haramdan mı hardan mı bilmem
Kırıldı onur içten gülmem
Ben başkaları gibi olmam
Fidan kırıldı gül koptu
Ne zaman güldüm ki şimdi olsun
Söylem sert söz yerini bulsun
Ben doğruyum varsın öyle olsun
Peygambere asi kul koptu
Koçoğlu Garib geldi garib gider.
Hayatta nazlısız bilmem ne eder
Kavuşalım bitsin çile yeter
Yağdı yağmur sel koptu
BURSA 07.10.2009 02.12
Kayıt Tarihi : 7.10.2009 02:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!