KOPSUN KIYAMET
Ömür Dediğin sonu bir avuç toprak,
Ey aklım bunu sakla gerisini Kaldır at,
Hayat bize bağış değil emanet,
Bundan ala Kıyamet mi olur otur Hele bir seyret,
Herkesin herkesten var bir hesap soracağı,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta