Kopsun Kıyamet Şiiri - Fahri Bulut

KOPSUN KIYAMET
Lut kavminden beter azdı insanlar,
Neyi bekliyorsun kopsun kıyamet.
Sevgi, saygı bitti küfür lisanlar,
Kimden korkuyorsun kopsun kıyamet?

Tanrı yarattığı kuldan korkar mı?
Zalimin zulmüne şaşı bakar mı?
İnsan olan masum insan yakar mı?
Kime acıyorsun kopsun kıyamet?

Çocuğa tecavüz, kadına şiddet,
Sözler hep küfürlü zulüm ve hiddet,
Yeter ey yaratan bu denli gaflet,
Neyi bekliyorsun kopsun kıyamet.

Hırsızlar kul hakkı diyorlar helal,
Duymayan kalmadı bağırır tellal,
İsrafil koş yetiş sür-ü çabuk çal,
Kime acıyorsun kopsun kıyamet?

Cahil kandırılır dinde, imanda,
Varlığın şüpheli gönül gümün da,
Yalan vaaz verir yobaz yalan da,
Niçin bekliyorsun kopsun kıyamet.

Aç ve sefil ağlar onca kulların,
Yetimlerin, öksüzlerin, dulların,
Görmez misin Per perişan halkların?
Kimden korkuyorsun kopsun kıyamet.

Kıyamet var ise günü dolmuştur,
Alametlerinin tümü olmuştur,
Zalim, fitne, fesat, haset dolmuştur,
Neyi bekliyorsun kopsun kıyamet.

Rızazade, dünya yaşanmaz oldu,
Namuslu insanlar azınlık kaldı,
Bütün varımızı hırsızlar çaldı,
Kimden korkuyorsun kopsun kıyamet.
07.10.2023
Fahri Bulut Rızazade