Canın kızmış yine, bana derinden
Resmimi de yırtmışsın sinirinden
Yaşlar boşanmış kara gözlerinden
Üzülme! Kopsun iceldiği yerden.
Bilirim dönüşü yok bu seferin
Kalbinde zulüm barınmaz sevenin
Günahı benimse onca vebalin
Gün be gün, kopsun inceldiği yerden.
Menziline çivilendi yüreğim
Bu sikleti çekmez oldu bedenim
Sen ilk sınavım, bitmeyen ödevim
Aldırma! Kopsun inceldiği yerden.
Senin neyini sevmişin, neyini
Gerçeklerden uzak sarı gölgeni
Ne yaptımsa, güldüremedim seni
Kahretme! Kopsun inceldiği yerden.
Kaç defa kapıdan döndüm, gitmedim
Tüm cephelerde savaştım, düşmedim
Sen de seversin diye hep bekledim
Nafile, kopsun inceldiği yerden.
Kayıt Tarihi : 15.7.2006 10:27:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sadullah Celik](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/07/15/kopsun-inceldigi-yerden.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)